Kliknij tutaj --> 🐊 mit o orfeuszu i eurydyce parandowski

Plan Wydarzeń Mit O Orfeuszu I Eurydyce Brainly Welcome To The Website Questions And Answers.blog, Articles About W Szkole Jest 420 Uczniów Will Be Discussed At This Meeting. Rzuca W Niebo Iskry Gwiazd. Bardzo Lubię Mit O Tych Bohaterach. School On projekt realizowany w ramach olimpiady Zwolnieni z Teorii from www.facebook.com. Płonie ognisko i szumią knieje tekst. Występ uczniów z okazji dnia talentów 21 marca 2016 Mit o orfeuszu i eurydyce to uniwersalne przesłanie, mówiące, że miłość jest czymś najważniejszym. VI. Hefajstos- bóg ognia, kowali i złotników. Syn Zeusa i Hery. VII. Afrodyta- bogini miłości, piękna, kwiatów, pożądania i płodnośc. VIII. Hestia- Opiekunka ogniska domowego, podróżnych, nowożeńców i sierot. Córka Kronosa i Krei. Siostra Zeusa, Demeter i Hery oraz Posejdona i Hadesa. Mit o pięknych kochankach- Orfeuszu i Eurydyce- działa na wyobraźnię wielu poetów, pisarzy i artystów. Historia Orfeusza i jego ukochanej jest przedstawieniem miłości silniejszej od śmierci, uczucia, które walczy nawet z ostatecznymi wyrokami losu. Mit o Orfeuszu i Eurydyce. Inscenizację wystawili uczniowie klasy szóstej pod kierunkiem pani Iwony Majewskiej. Dans La Vie On Fait Des Rencontres. Katalog Anna MarcinkowskaJęzyk polski, Sprawdziany i testyWciąż o Orfeuszu... - test dla klasy I badający umiejętność czytania mitu. Wersja A i wersja B Test dla klasy I badający umiejętność czytania mitu - Wciąż o Orfeuszu... TOS1 / IV LO/ /2004 / A WERSJA A Czas rozwiązywania zadań: 90 min. I INSTRUKCJA DLA UCZNIA Test zawiera fragment mitu, dwa utwory liryczne oraz 30 zadań. Test bada umiejętność czytania mitu. Wszystkie zadania mają formę zamkniętą. Każde z nich zawiera cztery odpowiedzi, z których jedna jest prawidłowa. Twoja praca powinna przebiegać następująco: 1. Przeczytaj bardzo uważnie mit o Orfeuszu i Eurydyce (tekst I) i rozwiąż zadania od 1 do 7. 2. Przeczytaj w skupieniu fragment poematu "Orfeusz i Eurydyka" Czesława Miłosza (tekst II) i rozwiąż zadania od 8 do 17. 3. Zapoznaj się z "Sonetem V" Rainera Marii Rilkego i rozwiąż zadania od 18 do 30. Rozwiązania nanoś na kartę odpowiedzi, wpisując wybraną przez siebie literę A, B, C lub D obok numeru zadania. Zastanów się nad odpowiedzią, ponieważ na kartę nie można nanosić poprawek. TEKST I Jan Parandowski, Mitologia. Wierzenia i podania Greków i Rzymian (fragm.) Orfeusz był królem-śpiewakiem Tracji, jak król Wenedów u Słowackiego. Tylko, że nie był stary. Był młody i bardzo piękny. Śpiewał i grał na lutni tak pięknie, że wszystko, co żyło, zbierało się dokoła niego, aby słuchać jego pieśni i grania. Drzewa nachylały nad nim gałęzie, rzeki zatrzymywały się w biegu, dzikie zwierzęta kładły się u jego stóp - i wśród powszechnego milczenia on grał. Był po prostu czarodziejem i za takiego uważały go następne pokolenia, przypisując mu wiele rozmaitych dzieł, w których wykładał zasady sztuki czarnoksięskiej. Żoną jego była Eurydyka, nimfa drzewna, hamadriada. Kochali się oboje bezprzykładnie. Ale jej piękność budziła miłość nie tylko w Orfeuszu. Tak właśnie stało się z Aristajosem. Był to syn Apollina i nimfy Kyreny, tej, co lwy jedną ręką dusiła - bartnik zawołany, a przy tym dobry lekarz i właściciel rozległych winnic. Zobaczył raz Eurydykę w dolinie Tempe. Cudowniejszej doliny nie ma w całym świecie, a Eurydyka wśród łąk zielonych, haftowanych kwieciem rozmaitym, wydawała się jeszcze bardziej uroczą. Aristajos nie wiedział, że jest ona żoną Orfeusza. Inaczej byłby, oczywiście, został w domu i starał się zapomnieć o pięknej nimfie. Tymczasem zaczął ją gonić. Eurydyka uciekała. Stało się nieszczęście: ukąsiła ją żmija i nimfa umarła. Biedny był wówczas Orfeusz, bardzo biedny. Nie grał, nie śpiewał, chodził po łąkach i gajach i wołał: "Eurydyko,! Eurydyko!" Ale odpowiadało mu tylko echo. Wtedy ważył się na rzecz, na którą nie każdy by się ważył: postanowił pójść do podziemia. Wziął ze sobą tylko swoją lutnię czarodziejską. Nie wiedział, czy to wystarczy, ale nie miał żadnej innej broni. Jakoż wystarczyło. Charon tak się zasłuchał w słodkie tony jego muzyki, że przewiózł go za darmo i bez oporu na drugi brzeg Styksu; Cerber, nawet sam Cerber nie szczekał! A kiedy stanął Orfeusz przed władcą podziemia, nie przestał grać, lecz potrącając z lekka struny harfy, skarżyć się zaczął, a skargi układały się w pieśni. Zdawało się, że w królestwie milczenia zaległa cisza większa i głębsza niż zwykle. I stał się dziw nad dziwy: Erynie, nieubłagane, okrutne, bezlitosne Erynie płakały! Hades oddał Orfeuszowi Eurydykę i kazał ją Hermesowi wyprowadzić na świat z powrotem. I jedno jeszcze powiedział: Eurydyka iść będzie z Orfeuszem, za nią niech kroczy Hermes, a Orfeusz niech pamięta, że nie wolno mu oglądać się za siebie. Poszli. Droga wiodła przez długie, ciemne ścieżki. Już byli prawie na górze, gdy Orfeusza zdjęło nieprzezwyciężone pragnienie: spojrzeć na żonę, bodaj raz jeden. I w tej chwili utracił ją na zawsze. Hermes zatrzymał Eurydykę w podziemiu, Orfeusz sam wyszedł na świat. Próżno się wszędzie rozglądał: nigdzie jej nie było. Nadaremnie dobijał się do bram piekieł: nie wpuszczono go po raz wtóry. Orfeusz wrócił do Tracji. Skargami swymi napełniał góry i doliny. Pewnej nocy trafił na dziki, rozszalały orszak bakchiczny i obłąkane menady rozerwały jego ciało na sztuki. Głowa spadła do rzeki i mino że była już zimna i bez życia, jeszcze zmartwiałymi ustami powtarzała imię Eurydyki. Popłynęła do morza i zatrzymała się na wyspie Lesbos. Tu ją pochowano i na jej grobie powstała wyrocznia. Muzy, którym Orfeusz wiernie służył przez całe życie, pozbierały rozrzucone jego członki i pogrzebały je u stóp Olimpu. 1. Mit o Orfeuszu i Eurydyce przedstawia świat: A. tytanów i ludzi, B. herosów i cyklopów, C. ludzi i bogów, D. sylenów i ludzi. 2. Tematem mitu jest: A. fascynacja Aristajosa Eurydyką, B. miłość Orfeusza i Eurydyki, C. ucieczka Eurydyki z Hadesu, D. śmierć głównych bohaterów. 3. Wybierz tytuł, który najtrafniej oddaje ideę pierwszego akapitu. A. Piękno przyrody. B. Uroda króla Tracji. C. Rodowód Orfeusza. D. Niezwykłość muzyki Orfeusza. 4. Który z motywów nie występuje w micie? A. przyjaźń, B. miłość, C. cierpienie, D. śmierć. 5. Cechą miłości Orfeusza i Eurydyki jest: A. trwałość, B. szczęście, C. zmienność, D. tajemniczość. 6. Postawę Eurydyki charakteryzuje: A. nieufność, B. odwaga, C. uległość, D. działanie. 7. Co jest przesłaniem mitu? A. Potępienie ciekawości. B. Siła i poświęcenie w miłości. C. Pochwała odwagi Eurydyki. D. Potęga śmierci. TEKST II Czesław Miłosz, Orfeusz i Eurydyka (fragm.) (...)I Hermes przyprowadził Eurydykę. Twarz jej nie ta, zupełnie szara, Powieki opuszczone, pod nimi cień rzęs. Posuwała się sztywno, kierowana ręką Jej przewodnika. Wymówić jej imię Tak bardzo chciał, zbudzić ją z tego snu. Ale wstrzymał się, wiedząc, że przyjął warunek. Ruszyli. Najpierw on, a za nim, ale nie zaraz, Stukanie jego sandałów i drobny tupot Jej nóg spętanych suknią jak całunem. Stroma ścieżka pod górę fosforyzowała W ciemności, która była jak ściany tunelu. Stawał i nasłuchiwał. Ale wtedy oni Zatrzymywali się również, nikło echo. Kiedy zaczynał iść, odzywał się ich dwutakt, Raz, zdawało mu się, bliżej, to znów dalej. Pod jego wiarą urosło zwątpienie I oplatało go jak chłodny powój. Nie umiejący płakać, płakał nad utratą Ludzkich nadziei na z martwych powstanie, Bo teraz był jak każdy śmiertelny, Jego lira milczała i śnił bez obrony. Wiedział, że musi wierzyć i nie umiał wierzyć. I długo miała trwać niepewna jawa Własnych kroków liczonych w odrętwieniu. Dniało. Ukazały się załomy skał Pod świetlistym okiem wyjścia z podziemi. I stało się jak przeczuł. Kiedy odwrócił głowę, Za nim na ścieżce nie było nikogo. Słońce. I niebo, a na nim obłoki. Teraz dopiero krzyczało w nim: Eurydyko! Jak będę żyć bez ciebie, pocieszycielko! Ale pachniały zioła, trwał nisko brzęk pszczół. I zasnął, z policzkiem na rozgrzanej ziemi. 8. Co łączy współczesny wiersz Miłosza z mitem? A. Sięgnięcie do prastarej legendy. B. Wspólny tekst źródłowy. C. Postać zakochanego Aristajosa. D. Wykorzystanie motywu mitologicznego. 9. Jakie elementy mitu rozwija Miłosz? A. Śmierć Eurydyki. B. Zachowanie Hermesa. C. Moment wyjścia z Hadesu. D. Wpływ muzyki na otoczenie. 10. Twarz jej nie ta, zupełnie szara, Powieki opuszczone, pod nimi cień rzęs. Posuwała się sztywno, kierowana ręką Jej przewodnika. Co czuje Eurydyka? A. Smutek. B. Zdumienie. C. Gniew. D. Nadzieję. 11. Orfeusz i Eurydyka w podanym fragmencie poematu są ukazani w sytuacji: A. zagrożenia życia, B. decydującej o ich dalszych losach, C. wyzwolenia i triumfu, D. nie mającej wpływu na dalsze życie Orfeusza. 12. Nazwij uczucia Orfeusza, które można odczytać w tekście II. A. Wiara i rozpacz. B. Spełnienie i radość. C. Ból i cierpienie. D. Irytacja i smutek. 13. Puenta poematu Miłosza wyraża: A. gorycz bohatera i poczucie niesprawiedliwości bogów, B. wielką urodę otaczającego świata i zachwyt istnieniem, C. pogodzenie się człowieka z losem, jaki go spotkał, D. kontrast między uczuciami człowieka a trwaniem przyrody. 14. Poemat Miłosza eksponuje: A. tragizm Eurydyki, B. rolę przeznaczenia, C. przeżycia Orfeusza, D. wartość poświęcenia. 15. W tekście I i II przywołany został symbol liry. Wskaż jego znaczenia. A. Poezja i muzyka. B. Wolność i sztuka. C. Nauka i praca. D. Kultura i przyroda. 16. (...) Eurydyko! Jak będę żyć bez ciebie, pocieszycielko! Ale pachniały zioła, trwał nisko brzęk pszczół. I zasnął, z policzkiem na rozgrzanej ziemi. Nazwij środek artystyczny zawarty w podanym cytacie. A. Anafora. B. Apostrofa. C. Metafora. D. Epitet. 17. Opisy przyrody w tekście II: A. stanowią tło wydarzeń, B. odzwierciedlają stany emocjonalne bohaterów, C. ukazują piękno przyrody, D. oddają zachwyt Orfeusza naturą. TEKST III Rainer Maria Rilke, Sonet V (z cyklu Sonety do Orfeusza) Pomnika nie stawiajcie. Niestrudzenie co roku niechaj róża dlań zakwita. Bo to Orfeusz. Jego przemienienie w tym albo w tamtym. I niech nikt nie pyta o inne imię. Skoro bowiem śpiewa- to on, Orfeusz. Zjawia się i znika. O parę dni kwiat różanego drzewa przeżyje - czy to nie dość? I umyka: by wam uchwytnym być, taki znikomy! Tej znikomości jakże on się lęka! Gdy tutaj słowem wzlata nad poziomy, już tam jest, gdzie w nas nie ma współtułacza. Już kratą liry nie więziona ręka. Ma w sobie posłuch, właśnie gdy przekracza. (przekład Adam Pomorski) 18. Bohaterem lirycznym Sonetu V jest: A. Eurydyka, B. Hermes, C. Orfeusz, D. Aristajos. 19. Jaką formę przybiera wypowiedź podmiotu lirycznego? A. Wyznania lirycznego. B. Dialogu. C. Scenki dramatycznej. D. Opisu. 20. Co w Sonecie V symbolizuje róża? A. Śmierć. B. Przemijanie. C. Trwanie. D. Radość. 21. Wezwanie Pomnika nie stawiajcie wyraża przekonanie poety o jego: A. egoizmie, B. nieśmiertelności, C. niedoskonałości, D. samotności. 22. Początek pierwszej strofy wiersza Rilkego jest wyraźną aluzją do utworu: A. Anakreonta, B. Safony, C. Tyrteusza, D. Horacego. 23. Wśród podanych wyrazów wskaż neologizm: A. współtułacz, B. wzlata, C. niestrudzenie, D. posłuch. 24. Co łączy mit o Orfeuszu i Eurydyce z Sonetem V? A. Autor. B. Gatunek literacki. C. Konwencja literacka. D. Bohater. 25. Strofy I i II w utworze Rilkego zostały połączone przy pomocy: A. przerzutni, B. metafory, C. oksymoronu, D. epitetu. 26. Mit dla Rilkego stał się podstawą do: A. refleksji o miłości, B. rozważań o poezji, C. zachwytu nad światem. D. refleksji o zmienności dziejów. 27. Wskaż wspólny motyw dla wszystkich trzech tekstów. A. Miłość. B. Przyjaźń. C. Poezja. D. Nienawiść. 28. Czym dla Rilkego i Miłosza - jako twórców kultury - jest historia o Orfeuszu i Eurydyce? A. Niewyczerpanym źródłem tematów. B. Powodem wzruszeń. C. Przedmiotem reinterpretacji. D. Przedmiotem przekładu. 29. Czesław Miłosz i Rainer Maria Rilke w różny sposób odczytują mit o Orfeuszu i Eurydyce. Fakt ten świadczy przede wszystkim o: A. błędzie interpretacyjnym Miłosza, B. bogactwie znaczeniowym mitu, C. błędzie interpretacyjnym Rilkego, D. świetnej znajomości mitu.. 30. Dlaczego współcześni twórcy chętnie wracają do mitów? A. Mity oddają odwieczne prawdy o świecie i człowieku. B. Są one jedynym źródłem wiedzy o przeszłości. C. Potwierdzają osiągnięcia współczesnej nauki. D. Są niedościgłym wzorem stylu artystycznego. WERSJA B Czas rozwiązywania zadań: 90 min. I INSTRUKCJA DLA UCZNIA Test zawiera fragment mitu, dwa utwory liryczne oraz 30 zadań. Test bada umiejętność czytania mitu. Wszystkie zadania mają formę zamkniętą. Każde z nich zawiera cztery odpowiedzi, z których jedna jest prawidłowa. Twoja praca powinna przebiegać następująco: 1. Przeczytaj bardzo uważnie mit o Orfeuszu i Eurydyce (tekst I) i rozwiąż zadania od 1 do 7. 2. Przeczytaj w skupieniu fragment poematu "Orfeusz i Eurydyka" Czesława Miłosza (tekst II) i rozwiąż zadania od 8 do 17. 3. Zapoznaj się z "Sonetem V" Rainera Marii Rilkego i rozwiąż zadania od 18 do 30. Rozwiązania nanoś na kartę odpowiedzi, wpisując wybraną przez siebie literę A, B, C lub D obok numeru zadania. Zastanów się nad odpowiedzią, ponieważ na kartę nie można nanosić poprawek. TEKST I Jan Parandowski, Mitologia. Wierzenia i podania Greków i Rzymian (fragm.) Orfeusz był królem-śpiewakiem Tracji, jak król Wenedów u Słowackiego. Tylko, że nie był stary. Był młody i bardzo piękny. Śpiewał i grał na lutni tak pięknie, że wszystko, co żyło, zbierało się dokoła niego, aby słuchać jego pieśni i grania. Drzewa nachylały nad nim gałęzie, rzeki zatrzymywały się w biegu, dzikie zwierzęta kładły się u jego stóp - i wśród powszechnego milczenia on grał. Był po prostu czarodziejem i za takiego uważały go następne pokolenia, przypisując mu wiele rozmaitych dzieł, w których wykładał zasady sztuki czarnoksięskiej. Żoną jego była Eurydyka, nimfa drzewna, hamadriada. Kochali się oboje bezprzykładnie. Ale jej piękność budziła miłość nie tylko w Orfeuszu. Tak właśnie się stało z Aristajosem. Był to syn Apollina i nimfy Kyreny, tej, co lwy jedną ręką dusiła - bartnik zawołany, a przy tym dobry lekarz i właściciel rozległych winnic. Zobaczył raz Eurydykę w dolinie Tempe. Cudowniejszej doliny nie ma w całym świecie, a Eurydyka wśród łąk zielonych, haftowanych kwieciem rozmaitym, wydawała się jeszcze bardziej uroczą. Aristajos nie wiedział, że jest ona żoną Orfeusza. Inaczej byłby, oczywiście, został w domu i starał się zapomnieć o pięknej nimfie. Tymczasem zaczął ją gonić. Eurydyka uciekała. Stało się nieszczęście: ukąsiła ją żmija i nimfa umarła. Biedny był wówczas Orfeusz, bardzo biedny. Nie grał, nie śpiewał, chodził po łąkach i gajach i wołał: "Eurydyko,! Eurydyko!" Ale odpowiadało mu tylko echo. Wtedy ważył się na rzecz, na którą nie każdy by się ważył: postanowił pójść do podziemia. Wziął ze sobą tylko swoją lutnię czarodziejską. Nie wiedział, czy to wystarczy, ale nie miał żadnej innej broni. Jakoż wystarczyło. Charon tak się zasłuchał w słodkie tony jego muzyki, że przewiózł go za darmo i bez oporu na drugi brzeg Styksu; Cerber, nawet sam Cerber nie szczekał! A kiedy stanął Orfeusz przed władcą podziemia, nie przestał grać, lecz potrącając z lekka struny harfy, skarżyć się zaczął, a skargi układały się w pieśni. Zdawało się, że w królestwie milczenia zaległa cisza większa i głębsza niż zwykle. I stał się dziw nad dziwy: Erynie, nieubłagane, okrutne, bezlitosne Erynie płakały! Hades oddał Orfeuszowi Eurydykę i kazał ją Hermesowi wyprowadzić na świat z powrotem. I jedno jeszcze powiedział: Eurydyka iść będzie z Orfeuszem, za nią niech kroczy Hermes, a Orfeusz niech pamięta, że nie wolno mu oglądać się za siebie. Poszli. Droga wiodła przez długie, ciemne ścieżki. Już byli prawie na górze, gdy Orfeusza zdjęło nieprzezwyciężone pragnienie: spojrzeć na żonę, bodaj raz jeden. I w tej chwili utracił ją na zawsze. Hermes zatrzymał Eurydykę w podziemiu, Orfeusz sam wyszedł na świat. Próżno się wszędzie rozglądał: nigdzie jej nie było. Nadaremnie dobijał się do bram piekieł: nie wpuszczono go po raz wtóry. Orfeusz wrócił do Tracji. Skargami swymi napełniał góry i doliny. Pewnej nocy trafił na dziki, rozszalały orszak bakchiczny i obłąkane menady rozerwały jego ciało na sztuki. Głowa spadła do rzeki i mino że była już zimna i bez życia, jeszcze zmartwiałymi ustami powtarzała imię Eurydyki. Popłynęła do morza i zatrzymała się na wyspie Lesbos. Tu ją pochowano i na jej grobie powstała wyrocznia. Muzy, którym Orfeusz wiernie służył przez całe życie, pozbierały rozrzucone jego członki i pogrzebały je u stóp Olimpu. 1. Mit o Orfeuszu i Eurydyce przedstawia świat: A. sylenów i ludzi, B. tytanów i ludzi, C. ludzi i bogów, D. herosów i bogów. mitu jest: A. miłość Orfeusza i Eurydyki, B. śmierć głównych bohaterów, C. fascynacja Aristajosa Eurydyką, D. ucieczka Eurydyki z Hadesu. tytuł, który najtrafniej oddaje ideę drugiego akapitu. A. Uroda doliny Tempe, B. Dlaczego umiera Eurydyka? C. Uczucie łączące Orfeusza i Eurydykę. D. Kim był Aristajos? motywy występujące w micie. A. Zemsta i miłość. B. Zazdrość i wędrówka. C. Cierpienie i przyjaźń. D. Miłość i śmierć. cechy muzyki Orfeusza. A. Dziwna i wzruszająca. B. Piękna i poruszająca. C. Tajemnicza i niezrozumiała. D. Kunsztowna i uroczysta. 6. Postawę Orfeusza charakteryzuje: A. strach, B. bierność, C. działanie, D. lekkomyślność. 7. Co jest przesłaniem mitu? A. Siła i poświęcenie w miłości. B. Pochwała odwagi Eurydyki. C. Potęga śmierci. D. Potępienie ciekawości. TEKST II Czesław Miłosz, Orfeusz i Eurydyka (fragm.) (...)I Hermes przyprowadził Eurydykę. Twarz jej nie ta, zupełnie szara, Powieki opuszczone, pod nimi cień rzęs. Posuwała się sztywno, kierowana ręką Jej przewodnika. Wymówić jej imię Tak bardzo chciał, zbudzić ja z tego snu. Ale wstrzymał się, wiedząc, że przyjął warunek. Ruszyli. Najpierw on, a za nim, ale nie zaraz, Stukanie jego sandałów i drobny tupot Jej nóg spętanych suknią jak całunem. Stroma ścieżka pod górę fosforyzowała W ciemności, która była jak ściany tunelu. Stawał i nasłuchiwał. Ale wtedy oni Zatrzymywali się również, nikło echo. Kiedy zaczynał iść, odzywał się ich dwutakt, Raz, zdawało mu się, bliżej, to znów dalej. Pod jego wiarą urosło zwątpienie I oplatało go jak chłodny powój. Nie umiejący płakać, płakał nad utratą Ludzkich nadziei na z martwych powstanie, Bo teraz był jak każdy śmiertelny, Jego lira milczała i śnił bez obrony. Wiedział, że musi wierzyć i nie umiał wierzyć. I długo miała trwać niepewna jawa Własnych kroków liczonych w odrętwieniu. Dniało. Ukazały się załomy skał Pod świetlistym okiem wyjścia z podziemi. I stało się jak przeczuł. Kiedy odwrócił głowę, Za nim na ścieżce nie było nikogo. Słońce. I niebo, a na nim obłoki. Teraz dopiero krzyczało w nim: Eurydyko! Jak będę żyć bez ciebie, pocieszycielko! Ale pachniały zioła, trwał nisko brzęk pszczół. I zasnął, z policzkiem na rozgrzanej Co łączy współczesny wiersz Miłosza z mitem? A. Wspólny tekst źródłowy. B. Wykorzystanie motywy mitologicznego. C. Postać zakochanego Aristajosa. D. Sięgnięcie do prastarej legendy. 9. Jakie treści mitu rozwija Miłosz? A. Wpływ muzyki na otoczenie. B. Śmierć Eurydyki. C. Zachowanie Hermesa. D. Moment wyjścia z Hadesu. 10. Ruszyli. Najpierw on, a za nim, ale nie zaraz, Stukanie jego sandałów i drobny tupot Jej nóg spętanych suknią jak całunem. Stroma ścieżka pod górę fosforyzowała W ciemności, która była jak ściany tunelu. Opis ten tworzy atmosferę: A. spokoju, B. wolności, C. tajemniczości, D. bezpieczeństwa. 11. Orfeusz i Eurydyka w podanym fragmencie poematu ukazani są w sytuacji: A. decydującej o ich dalszych losach, B. zagrożenia życia, C. wyzwolenia i triumfu, D. nie mającej wpływu na ich dalsze życie. 12. Nazwij uczucia Orfeusza, które można odczytać w tekście II. A. Spełnienie i radość. B. Ból i cierpienie C. Irytacja i smutek. D. Wiara i rozpacz.. 13. Puenta poematu Miłosza wyraża: A. pogodzenie się człowieka z losem, jaki go spotkał, B. gorycz bohatera i poczucie niesprawiedliwości bogów, C. kontrast między uczuciami człowieka a trwaniem przyrody, D. wielką urodę otaczającego świata i zachwyt istnieniem. 14. Poemat Miłosza eksponuje: A. rolę przeznaczenia, B. przeżycia Orfeusza, C. wartość poświęcenia, D. tragizm Eurydyki, tekście I i II przywołany został symbol liry. Wskaż jego znaczenie. A. Poezja i muzyka. B. Nauka i praca. C. Kultura i przyroda. D. Wolność i sztuka. 16. (...) Eurydyko! Jak będę żyć bez ciebie, pocieszycielko! Ale pachniały zioła, trwał nisko brzęk pszczół. I zasnął, z policzkiem na rozgrzanej ziemi. Nazwij zawarty w podanym fragmencie środek artystyczny. A. Epitet. B. Metafora. C. Apostrofa. D. Anafora. 17. Opisy przyrody w tekście II: A. odzwierciedlają stany emocjonalne bohaterów, B. ukazują jedynie piękno przyrody, C. oddają zachwyt Orfeusza naturą, D. stanowią tylko tło wydarzeń. TEKST III Rainer Maria Rilke, Sonet V (z cyklu Sonety do Orfeusza) Pomnika nie stawiajcie. Niestrudzenie co roku niechaj róża dlań zakwita. Bo to Orfeusz. Jego przemienienie w tym albo w tamtym. I niech nikt nie pyta o inne imię. Skoro bowiem śpiewa- to on, Orfeusz. Zjawia się i znika. O parę dni kwiat różanego drzewa przeżyje - czy to nie dość? I umyka: by wam uchwytnym być, taki znikomy! Tej znikomości jakże on się lęka! Gdy tutaj słowem wzlata nad poziomy, już tam jest, gdzie w nas nie ma współtułacza. Już kratą liry nie więziona ręka. Ma w sobie posłuch, właśnie gdy przekracza. 18. Bohaterem lirycznym Sonetu V jest: A. Hermes,. B. Orfeusz. C. Aristajos. D. Eurydyka. 19. Jaki motyw wykorzystał autor tekstu III? A. Wędrówki. B. Arkadii. C. Snu. D. Samotności. 20. Co w Sonecie V symbolizuje róża? A. Młodość. B. Trwanie. C. Starość. D. Przyjaźń. 21. Co symbolizuje postać Orfeusza w metaforze: Bo to Orfeusz. Jego przemienienie w tym albo w tamtym. I niech nikt nie pyta o inne imię. Skoro bowiem śpiewa- to on, Orfeusz. A. Wędrowca. B. Herosa. C. Boga. D. Poetę. 22. Początek pierwszej strofy wiersz Rilkego jest wyraźną aluzją do utworu: A. Homera, B. Horacego, C. Sofoklesa, D. Seneki. 23. Wśród podanych wyrazów wskaż neologizm: A. zakwita, B. znikomy, C. przemienienie, D. współtułacz. 24. Co łączy mit o Orfeuszu i Eurydyce z Sonetem V Rilkego? A. Rodzaj literacki. B. Nadawca tekstu. C. Postać Orfeusza. D. Postać Eurydyki. 25. Strofy II i III w utworze Rilkego zostały połączone przy pomocy: A. porównania, B. przerzutni, C. epitetu, D. hiperboli. 26. Rilke wykorzystał mit do rozważaniach o: A. zwycięstwie życia nad śmiercią, B. nieśmiertelności artysty, C. nieuchronnej zmienności dziejów, D. szczęściu jednostki. 27. Wskaż wspólny motyw dla wszystkich trzech tekstów. A. Poezja. B. Wyobcowanie. C. Afirmacja życia. D. Ojczyzna. 28. Czym dla Rilkego i Miłosza - jako twórców kultury - jest historia o Orfeuszu i Eurydyce? A. Powodem wzruszeń. B. Przedmiotem reinterpretacji. C. Przedmiotem przekładu. D. Niewyczerpanym źródłem tematów. 29. Czesław Miłosz i Rainer Maria Rilke w różny sposób odczytują mit o Orfeuszu i Eurydyce. Fakt ten świadczy o: A. błędzie interpretacyjnym Rilkego, B. bogactwie znaczeniowym mitu, C. świetnej znajomości mitu, D. błędzie interpretacyjnym Miłosza. 30. Dlaczego współcześni twórcy chętnie wracają do mitów? A. Mity są niedościgłym wzorem stylu artystycznego. B. Potwierdzają one osiągnięcia współczesnej nauki. C. Oddają odwieczne prawy o świcie i człowieku. D. Są jedynym źródłem wiedzy o przeszłości. Kartoteka testu - "Wciąż o Orfeuszu..." Test dla klasy I badający umiejętność czytania mitu Badane umiejętności uczniów Uczeń potrafi: Ilość zadań Taksonomia celów Poziom wymagań 1. określić tematykę mitu, 1 B P 2. rozpoznać funkcję mitu, 1 C PP 3. wskazać znaczenie motywu, 2 B P 4. określić sposób funkcjonowania motywu, 2 C PP 5. wskazać bohatera literackiego, 1 C P 6. scharakteryzować bohatera literackiego, 2 C P 7. odczytać sens mitu, 1 C P 8. sformułować sens akapitów, 1 B P 9. określić formę wypowiedzi podmiotu lirycznego, 1 C P 10. odczytać sens symboli (lira, róża), 2 B PP 11. określić sytuację liryczną, 1 C P 12. nazwać uczucia bohatera, 3 C P 13. dostrzec związki pomiędzy mitem a wierszem współczesnym, 3 C PP 14. wskazać środki artystyczne, 1 C P 15. określić funkcję opisów przyrody, 1 C P 16. odczytać tezę interpretacyjną tekstu lirycznego, 2 D P 17. dostrzec uniwersalizm toposu, 1 D P 18. odczytać mit jako ważne źródło kultury, 1 D P 19. wskazać wspólny motyw dla przytoczonych tekstów: (mit o Orfeuszu i Eurydyce, wierszy Miłosza i Rilkego). 1 C PP Klucz odpowiedzi do testu "Wciąż o Orfeuszu..." Wersja A Numer zadania, odpowiedź Wersja B Numer zadania, odpowiedź 1. C 2. B 3. D 4. A 5. A 6. C 7. B 8. D 9. C 10. A 11. B 12. C 13. D 14. C 15. A 16. B 17. B 18. C 19. A 20. C 21. B 22. D 23. A 24. D 25. A 26. B 27. C 28. C 29. B 30. A 1. C 2. A 3. B 4. D 5. B 6. C 7. A 8. B 9. D 10. C 11. A 12. B 13. C 14. B 15. A 16. C 17. A 18. B 19. D 20. B 21. D 22. B 23. D 24. C 25. B 26. B 27. A 28. B 29. B 30. C Instrukcja punktowania zadań Test jest punktowany w skali 0 - 1. Uczeń otrzymuje 1 punkt za podanie prawidłowej odpowiedzi. W przypadku braku odpowiedzi, odpowiedzi błędnej lub niepełnej - uczniowi nie przyznaje się punktów. Nie przewidziano punktów pośrednich. Sposób przeliczania punktów na ocenę Podstawą do przeliczania wyników testu na oceny szkolne są wymagania programowe. Poziom P 21 Poziom PP 9 Liczba punktów Ocena 21 21 21 20 15 - 9 6 2 - - - 30 29 - 27 26 - 23 22 - 20 19 - 15 14 - 0 celujący bardzo dobry dobry dostateczny dopuszczający niedostateczny Opracowanie: Radosław Majewski Anna Marcinkowska Aldona Pituch Wioletta Stradomska. Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione. Jan Parandowski - Mit o Orfeuszu i Eurydyce Na przekór problemom ze sprzętem, postanowiłem nagrać krótki fragment mojej ulubionej "Mitologii" Jana Parandowskiego. A że akurat byliśmy z Perełką przy opowiadaniu o Orfeuszu i Eurydyce, stanęło właśnie na tym. Zapraszam zatem do słuchania: Komentarze Orfeusz i Eurydyka – Frederic Leighton (1864) Źródło: Orfeusz i Eurydyka, (ostatni dostęp gru. 29, 2010). Tytuł: Mitologia Podtytuł: Bogowie ziemscy, Królestwo piekieł Autor: Jan Parandowski Streszczenie mituInterpretacja mituNawiązania do mitu Streszczenie mitu Orfeusz był młodym śpiewakiem, synem muzy Kaliope, królem Tracji, cudownie grał i był bardzo piękny. Jego żoną była nimfa drzewna Eurydyka. Każdy kto się na nią spojrzał musiał się w niej zakochać. Pewnego razu spostrzegł ją Aristajos. Nie wiedział, że ma męża więc zaczął ją gonić. W czasie ucieczki ukąsiła ją żmija i Eurydyka zmarła. Po której śmierci bardzo cierpiał. Z rozpaczy przestał grać i śpiewać, błąkał się po łąkach ciągle wołając imię ukochanej. Był zdesperowany do tego stopnia, że wybrał się do Hadesu. Charon słysząc jego grę na zaczarowanym flecie przewiózł go na drugi brzeg Styksu za darmo. Wzruszył wszystkich swoim śpiewem i grą, więc Hades oddał mu żonę. Wychodząc z krainy ciemności Orfeusz nie miał oglądać się za siebie. Jednak nie wytrzymał i spojrzał na Eurydykę, w tym momencie stracił ją na zawsze. Orfeusz sam wrócił na ziemię, gdzie błąkał się bez celu tak długo aż natrafił na pochód Dionizosa, w których szły menady – obłąkane kobiety zabiły go rozszarpując. Głowa wpadła do rzeki i dopłynęła aż do wyspy Lesbos, pochowano ją i zbudowano na niej wyrocznię. Muzy pozbierały resztę jego ciała i pochowały u podnóża Olimpu. Interpretacja mitu Mit opowiada o wielkiej miłości małżeńskiej. Nawiązania do mitu Rehabilitacja – W. Szymborska Przez furie jestem targany jak Orfeusz … – J. Słowacki Tren XIV – J. Kochanowski Mit o Orfeuszu i jego umiłowanej Eurydycejeden z najbardziej znanych mitów o miłości. Nie mniej interesujący jest tajemniczy śpiewak, o którym nie tak wiele wiarygodnych informacji zostało zachowanych. Mit o Orfeuszu, o którym opowiem, jest tylko jedną z niewielu legend poświęconych tej postaci. Istnieje również wiele legend i opowieści o o Orfeuszu i Eurydyce: podsumowanieW Tracji, położonej na północy Grecji, mieszkałwedług legendy, ta wspaniała piosenkarka. W tłumaczeniu jego imię oznacza "uzdrowiciel światła". Miał wspaniały dar piosenek. Cały kraj grecki był jego chwałą. Eurydyka, młoda piękność, zakochała się w nim za piękne piosenki i została jego żoną. Mit o Orfeuszu i Eurydyce zaczyna się od opisu tych szczęśliwych krótkotrwałe było beztroskie szczęściekochankowie Mit o Orfeuszu trwa przez to, że gdy para poszła do lasu. Orfeusz zaśpiewał i grał siedmio strunowy kyfar. Eurydice zaczęła zbierać kwiaty rosnące na EurydykiNagle dziewczyna pomyślała, że ​​to ktoś, kto biegnie za niąprzez las. Była przerażona i rzuciła się do Orfeusza, rzucając kwiaty. Dziewczyna przebiegła przez trawę, nie sortując drogi, i nagle wpadła do gniazda węża. Wąż owinięty wokół jej nóg i ukąszony Eurydyce. Dziewczyna krzyczała głośno ze strachu i bólu. Upadła na trawę. Usłyszawszy żałobny krzyk żony, Orfeusz pośpieszył jej na ratunek. Ale zdołał tylko zobaczyć, jak wielkie czarne skrzydła migają między drzewami. Śmierć zabrał dziewczynę do podziemi. Zastanawiam się, co będzie kontynuowało mit Orfeusza i Eurydyki, prawda?Mount OrpheusBardzo wielki był żal wielkiego śpiewaka. Po przeczytaniu mitu o Orfeuszu i Eurydyce dowiadujemy się, że młody człowiek opuścił ludzi i spędził całe dnie w spokoju, wędrując przez las. W swoich piosenkach Orfeusz tracił tęsknotę. Mieli taką siłę, że drzewa, które zstąpiły z drzew, otaczały śpiewaka. Z dziur wylatywały zwierzęta, kamienie zbliżały się coraz bardziej, a ptaki opuszczały gniazda. Wszyscy słuchali Orfeusza tęskniącego za swoją ukochaną idzie do królestwa zmarłychDni mijały, ale piosenkarka nie mogła się pocieszać. Jego smutek rósł z każdą godziną. Zdając sobie sprawę, że nie może już żyć bez małżonka, postanowił udać się do podziemia Hadesu, aby ją odnaleźć. Orfeusz długo szukał. W końcu znalazł strumień w głębokiej jaskini Tenar. Wpadł do rzeki Styks, która jest pod ziemią. Orfeusz zszedł po dnie strumienia i dotarł do brzegu Styksu. Otworzył królestwo zmarłych, które zaczęło się za tą rzeką. Wody Styksu były głębokie i czarne. Żywa istota bała się nadepnąć na daje EurydyceOrpheus przeszedł wiele testów w tym creepymiejsce Miłość pomogła mu poradzić sobie ze wszystkim. W końcu Orfeusz dotarł do pałacu Hadesa, władcy podziemi. Zwrócił się do niego z prośbą o powrót Eurydyki, dziewczyny tak młodej i ukochanej przez niego. Hades zlitował się nad piosenkarką i zgodził się dać mu żonę. Jednak trzeba było przestrzegać jednego warunku: nie można było spojrzeć na Eurydykę, dopóki nie wprowadził ją w królestwo żywych. Orfeusz złożył obietnicę, że przez całą podróż nie odwróci się i nie spojrzy na swoją ukochaną. W przypadku naruszenia zakazu piosenkarz zagroził, że straci swojego małżonka na powrotnaOrfeusz szybko poszedł do wyjścia z podziemikrólestwo Przeszedł na własność Hadesa w postaci ducha, a cień Eurydyki podążył za nim. Kochankowie dostali się do łodzi Charona, który w milczeniu sprowadził ją na brzeg życia. Stroma kamienista ścieżka prowadziła na ziemię. Orfeusz powoli wspiął się na szczyt. Wokół było cicho i ciemno. Wyglądało na to, że nikt go nie zakazu i jego konsekwencjeAle tutaj z przodu zaczęło się rozjaśniać, zejście na ziemiębył już blisko. Im mniejsza odległość od wyjścia, tym jaśniejsze stało się. Wreszcie wszystko stało się jasne. Serce Orfeusza ścisnęło niepokój. Zaczął wątpić, czy Eurydyka poszła za nim. Zapominając o swojej obietnicy, wokalista się odwrócił. Przez chwilę, bardzo blisko, zobaczył piękną twarz, piękny cień ... Mit o Orfeuszu i Eurydyce mówi nam, że ten cień natychmiast odleciał, rozpłynął się w ciemności. Z rozpaczliwym wołaniem Orfeusz zaczął iść ścieżką. Znów przybył na wybrzeże Styks i zaczął wołać przewoźnika. Orfeusz modlił się na próżno: nikt nie odpowiedział. Piosenkarz długo siedział sam na brzegu Styksu i czekał. Jednak nie czekał na nikogo. Musiał wrócić na ziemię i nadal żyć. Zapomnij o Eurydyce, jego jedynej miłości, nie mógł. Wspomnienie o niej żyło w jego pieśniach iw jej sercu. Eurydyka jest boską duszą Orfeusza. Połączy się z nią dopiero po kończy mit Orfeusza. Podsumowanie jego uzupełnienia analizuje główne obrazy w nim OrfeuszaOrfeusz - tajemniczy obraz, który znajduje się wcałość w wielu greckich mitach. To symbol muzykanta, moc dźwięków podbijających świat. Potrafi poruszać rośliny, zwierzęta, a nawet kamienie, a także sprawiać, że bogowie podziemi (podziemi) nie są ich nieodłącznym współczuciem. Obraz Orfeusza także symbolizuje przezwyciężenie piosenkarka może być postrzegana jako personifikacjamoce sztuki promujące chaos w kosmos. Dzięki sztuce, światu harmonii i przyczynowości, obrazom i formom, czyli „ludzkiemu światu” który nie był w stanie go zatrzymaćmiłość stała się także symbolem ludzkiej słabości. Z jej powodu nie mógł przekroczyć fatalnego progu i nie udało mu się odzyskać Eurydyki. To przypomnienie, że w życiu jest strona Orfeusza jest również uważany za jednej tajnej doktryny, w której planety poruszają się wokół słońca, zlokalizowanego w centrum wszechświata. Źródłem uniwersalnej harmonii i komunikacji jest siła przyciągania. Promienie z niej pochodzące są przyczyną, dla której cząstki poruszają się we EurydiceMit Orfeusza to legenda, w której obrazEurydice jest symbolem zapomnienia i milczącej wiedzy. Taka jest idea nieprzywiązania i cichej wszechwiedzy. Ponadto jest skorelowany z obrazem muzyki, w poszukiwaniu którego Orfeusz Hadesu i wizerunek LyryKrólestwo Hadesu przedstawione w micie to królestwomartwy, zaczynając daleko na zachód, gdzie słońce tonie w głębinach morza. Pojawia się więc idea zimy, ciemności, śmierci, nocy. Elementem Aidy jest ziemia, która znów zabiera jej dzieci. Jednak pędy nowego życia są ukryte w jej Lyry jest magicznym elementem. Z jego pomocą Orfeusz dotyka serc ludzi i mitu w literaturze, malarstwie i muzycePo raz pierwszy mit ten jest wspomniany w pismach PubliuszaOvidius Nason, największy rzymski poeta. „Metamorphosis” - książka, która jest jego głównym dziełem. W nim Ovid przedstawia około 250 mitów o przemianach bohaterów i bogów starożytnej Orfeusza podany przez tego autora we wszystkich epokachi czasy przyciągały poetów, kompozytorów i artystów. Prawie wszyscy jego poddani są reprezentowani w obrazach Tiepolo, Rubensa, Corota i innych. Według tej fabuły powstało wiele oper: Orfeusz (1607, autor K. Monteverdi), Orfeusz w piekle (operetka z 1858 r., Napisany przez J. Offenbacha), Orfeusz (1762, autor K. K. Glitch).Jeśli chodzi o literaturę, w Europie w latach 20. i 40. XX wiekuW XX wieku temat ten opracowali J. Anuy, R. M. Rilke, P. J. Zhuv, I. Gol, A. Gide i inni. Na początku XX wieku motywy mitu w poezji rosyjskiej znalazły odzwierciedlenie w twórczości M. Tsvetaevy („Fedra”) oraz w twórczości O. Mandelstama. Streszczenie Orfeusz i Eurydyka byli małżeństwem. Orfeusz czyli król Tracji posiadał niezwykły dar. Potrafił grać na lutni i śpiewać tak pięknie, że wszystkie stworzenia zasłuchiwały się w jego pieśniach. Król był niezwykle zakochany w swojej żonie – nimfie Eurydyce. Piękna nimfa drzewna stała się także obiektem miłości Arystajosa. Był to syn Apollina i nimfy Kyreny. Pewnego dnia zobaczył on Eurydkę w dolinie Tempe. Nie wiedział, że nimfa jest żoną Orfeusza i zaczął ją gonić. Uciekającą Eurydykę ukąsiła żmija. Orfeusz szukał swej żony, jednak jego wysiłki nie przynosiły efektu. Zrozpaczony postanowił udać się do podziemi. Wziął swoją lutnię i ruszył w podróż. Jego muzyka zauroczyła Charona, który przewiózł go na drugą stronę Styksu. Piękno pieśni granej przez Orfeusza zrobiło wrażenie nawet na Cerberze, który nie zaszczekał na widok przybysza. Orfeusz stanął przed Hadesem, a jego pełna żalu pieśń wzbudziła litość nawet w Eryniach. Hades zgodził się na oddanie Eurydyki. Postawił jednak jeden warunek. Miała ona iść za Orfeuszem, a za nimi podążać Hermes. Podczas marszu Orfeuszowi nie wolno było się odwrócić. Niestety chęć zobaczenia żony zwyciężyła. Orfeusz spojrzał na Eurydykę i już nigdy więcej jej nie zobaczył. Skarżąc się na swój los wędrował po Tracji. Pewnego razu napotkał menady, które rozszarpały jego ciało. Jego głowa nadal powtarzała imię ukochanej. Głowa Orfeusza dotarła do wyspy Lesbos. Tam została pochowana, a na jej miejscu wzniesiono wyrocznię. Zaprzyjaźnione z królem muzy dokonały pochówku jego członków u stóp Olimpu. Plan wydarzeń 1. Miłość Orfeusza i Spostrzeżenie Eurydyki przez Pogoń Arystajosa za Ukąszenie Eurydyki przez żmiję. Śmierć Podróż Orfeusza do Zauroczenie pieśnią Charona i Skarga Orfeusza kierowana do Płacz Obietnica Hadesa i postawienie Orfeuszowi Podróż Orfeusza, Eurydyki oraz Odwrócenie się Orfeusza do Utrata Rozpacza Rozszarpanie Orfeusza przez Pochówek króla Tracji. Rozwiń więcej

mit o orfeuszu i eurydyce parandowski